Life is too short to wait. Live Today!

Life is too short to wait. Live Today!

Ομίχλη, αέρας, κρύο και βέρτιγκο στα Καλάβρυτα!


Και πάλι λοιπόν στα χιόνια με τον φίλο μου τον Τάσο. Αυτός ο άνθρωπος είναι άνθρωπος μπαλαντέρ. Είναι για όλες τις χρήσεις. Όπως το αλεύρι το μπλέ. Δε λέει ποτέ όχι σε τίποτε. Τι ποδήλατο, τι windsurf, τι snowboard, τι ψάρεμα, τι καφέδες, φαγοπότια, τι βόλτες με το φουσκωτό, τι περπάτημα ή τρέξιμο στο άλσος, τι κάρτ, τι άλλο να θυμηθώ 5 χρόνια που κάνουμε παρέα. Δε κουράζεται και δεν απογοητεύεται ποτέ.

Αξιοθαύμαστος πραγματικά!



Εντέλει ανεβήκαμε με Snowbus στα Καλάβρυτα αλλά αυτή τη φορά το βουνό μας βουνό με χειμωνιάτικες διαθέσεις... Αέρας, χιονόπτωση κι ομίχλη ήταν τα κυρίαρχα συστατικά της ημέρας. Σε κάποια διαστήματα η ομίχλη επέτρεπε ορατότητα 10 μέτρα μόνο και αυτό για μένα ήταν ολότελα απαγορευτικό και επικίνδυνο... Άλλοι βγαίναν και κάναν σκι χωρίς πρόβλημα και συμπαιρένω πως είτε ήταν πράγματι ατρόμητοι ή με κάποιο τρόπο βλέπαν που πηγαίνουν. Έχω ένα ενδιασμό για το τι μάσκα φορούσαν στο σκι. Είναι κάποιες που επιτρέπουν καλύτερη ορατότητα σε συγκεκριμένες συνθήκες και ίσως είχαν ένα αβαντάζ σε αυτό. Τέλος πάντων. Δεν είμαστε και 18 να μη σπάμε και να μη χαλάμε. Οπότε περιμέναμε το κατάλληλο χρονικό "παράθυρο" να βγούμε το οποίο ήρθε τελικά και ευτυχώς προλάβαμε και κάναμε 6 καταβάσεις. Ξαναέδειξα στο Τάσο πως να στρίβει (τα είχε ξεχάσει τα περσινά στο Παρνασσό) και τελικά μαζεύτηκα πάλι στο σαλέ από μια απρόσμενη αιτία που είχα από πέρυσι να βιώσω. Ο Τάσος κατέβηκε δυο επιπλέον φορές αλλά με πολλά προβλήματα από ότι παραδέχτηκε αργότερα.


Τι συνέβη ??? Βέρτιγκο! Ω ναι! Είναι αυτή η "ασθένεια" των πιλότων που ζαλίζονται και αποπροσανατολίζονται γιατί βλέπουν τον ουρανό με τη θάλασσα να ενώνονται και δε καταλαβαίνουν αν ανεβαίνουν η κατεβαίνουν. Τελικά συμβαίνει και στο έδαφος και ειδικά στο σκι όταν η ομίχλη είναι τόση που καλύπτει το χιόνι μπροστά σου και δε καταλαβαίνεις πως είναι η κλίση του εδάφους μπροστά σου. Αν κατηφορίζει η ισιάζει ή ανηφορίζει... Το επόμενο που συνέβη ήταν να μη μπορώ να καταλάβω αν προχωράω, με πόση ταχύτητα η αν είμαι σταματημένος...

Τελικά είπα να μη το ρισκάρω με το βέρτιγκο, μαζεύτηκα στα αυγά μου και είπα να περάσω χρόνο στο σαλέ με τη συνοδεία ζεστών κρουασάν, σοκολάτας και καφέ μέχρι να ξανα-ανοίξει ο καιρός.

Εξάλλου η σεζόν έχει ακόμη μέλλον μπροστά της ως Μάρτη, Μάη? Θα δείξει!

Στιγμιότυπα από τη μέρα. Enjoy ! :-)



































SaveSave
Previous
Next Post »